آخرین شعر مرا هم بشنوید
گریه ی ناقوس مریم بشنوید
دور می ریزم خودم را بی هوا
حرف من را مثل آدم بشنوید
گر چه من آشفته ام اما شما
بغض هایم را منظم بشنوید
قصه ی نان و پیاز و اشک را
از یتیم کوچه ی غم بشنوید
من بهار تشنه میخواهم چکار؟
یک خزان باران دمادم بشنوید
یا بخشکانید شبنم را چو من
یا مرا هم مثل شبنم بشنوید
بر تمام شیروانی ها مرا
از زبان ابر نم نم بشنوید
آی آدم های پشت قافیه
آخرین شعر مرا هم بشنوید
این شعر من در منبع زیر به چاپ رسیده : سخنوران دیار آناهیتا - ابوالفاضل مرآتی - انتشارات نور علم همدان - 1381 - ص 65 

                                                                                 نگاهت کهکشان راه شیری
دلت مانند اقیانوس آرام
ظهور تازه ی عشقی شهابی
عبورت مثل یک فانوس آرام
گلی از تیره ی یکشنبه هایی
بزن فریاد ای ناقوس آرام

غریب من اگر ز راه برسد
صدای من ز دل به ماه برسد
گدای کاسه ای صداقتم ولی
عریضه ام اگر به شاه برسد
مرید عشق می شویم بگذار
که پای من به خانقاه برسد
عزیز سرزمین شعر بشوم
چو ساربان من به چاه برسد
غروب و من نگار و غافل از خدا
مگر که می به این گناه برسد

پروانه ترین غرور در چشم تو بود
آهنگ خوش حضور در چشم تو بود
یک بار که در چشم تو می خواندم عشق
صد وسوسه ی مرور در چشم تو بود